Droga nr 2

Śniadanie zostało zjedzone i od razu świat stał się jakby lepszy.
Dyunn, widząc że Yorokobi z rana ma ochotę jeszcze trochę się przespać, pozwolił mu powrócić do pokeball'a.
- Nie męcz się staruszku, jeśli chcesz jeszcze odespać to nie ma sprawy - mruknął do pokemona.
Przez chwilę zastanawiał się jaki inny pokemon mógłby zechcieć zaczerpnąć trochę powietrza.
~ Akuma? Zbyt narwana, jeszcze na kogoś wskoczy... Rankaku? Cóż.. On również nie należał do spokojnych.. Kamo? Meh.. Kaczuszka wydaje się nieśmiała, z resztą słabo się jeszcze znają. Nintendo? Tego gagatka lepiej nie narażać na dodatkowy stres, ostatnio dużo przeszedł.. Kaiju?..... Hm. Po prostu nie.
Koniec końców stanęło więc na tym, że Seath nie wypuścił żadnego pokemona i na drogę numer 2 wyszedł wyłącznie w towarzystwie owego małomównego jegomościa zwanego Kawką:
- Taa. Podobno z dżungli już blisko do Doliny. Tak czy inaczej, przed udaniem się tam planuje jeszcze zwrócić do Gold Beach.
Przez chwilę kusiło go by spytać jaki jest cel podróży szarookiego, nie zdecydował się jednak na to. Zdecydował, że informacja ta nie jest mu potrzebna do przeżycia, a on sam nie przepadał gdy ludzie zalewali go falą pytań, więc oszczędził tego nowemu znajomemu.

"małomównego jegomościa" A tam, początkowo małomówny. Maks to mój kochany wstydniś. ( ͡° ͜ʖ ͡°) A tak serio, to już teraz ciekawa jestem przyszłych reakcji twojej postaci, czy dotyczących Kaweka, czy innych rzeczy. ^^

Typowa, średnio szeroka droga nie należała do interesujących. Okolice betonowej ścieżki też nie były jeszcze tropikalne, ale sama wizja wejścia do ciemnej dżungli zachęcała do dalszej podróży. Na szczęście szło się wam lekko i bez komplikacji. Natrafialiście na innych podróżnych, głównie zmierzających w przeciwną stronę. Niektórzy mieli wierzchowce, co było ciekawym rozwiązaniem, wielokrotnie skracających czas pokonywania przez nich kilometrów. Czy to etyczne, tak wykorzystywać pokemony? Cóż, patrząc całkiem obiektywnie, to chyba lepsze to od walk.
- Obyś tylko nie stracił na to za dużo czasu. - Nie brzmiało to bynajmniej jak krytyka, a zwykłe koleżeńskie życzenie powodzenia. No, taką miałeś nadzieję, bo jeśli wchodzicie razem to buszu, lepiej byłoby zrobić to przy dobrych stosunkach. Mówi się, że każdy człowiek mierzy innych swoją miarą. Albo, że kierują nim dawne doświadczenia. Nie chciałeś wściubiać nosa w nie swoje sprawy, ale łatwo było zaobserwować, że chyba Kawka nie bazuje na doświadczeniach, zabierając cię ze sobą po pierwszym spotkaniu. Inny rodzaj doświadczenia, taki na przykład należący do seryjnego mordercy, również nie wchodził w grę. Bądźmy realistyczni.
Robiło się coraz cieplej, ale wciąż w komfortowym przedziale. Za to w większych miastach Półwyspu musi być już żar nie z tej ziemi. Jak to dobrze czasem uciec do natury. Mówiąc o naturze... Co jakiś czas przelatywało wam nad głowami stado Tailowów, a na trawiastych połaciach nieco dalej od drogi hopsasały sobie Sunkerny.

Idąc - z braku czegoś lepszego do roboty - zwracał uwagę na tereny oraz przechodniów, których mijali. Gdy ujrzał pokemony ujeżdżane wierzchem zaczął się zastanawiać czy jego stworki osiągną kiedyś rozmiary, by móc unieść go na swych plecach. Był pewien przyszłej form zaledwie jednego ze swych towarzyszy, wiedział, że Yorokobi zostanie niegdyś Raticatem, Szczurem o nieco większych rozmiarach i brązowym futrze, takim jakiego posiadał Archie. Nie był to chyba raczej jednak stwór rozmiarów wierzchowca, miał więc nadzieję, że któryś z pozostałych pokemonów uzupełni tę lukę.
- Jeśli czasu zacznie brakować, wtedy faktycznie zrezygnuje z powrotu i pójdę prosto do doliny - odpowiedział.
Rosnąca temperatura przypomniała Dyunowi o straconej koszuli - którą zapomniał sobie odkupić. W dżungli mogłaby się przydać.
~ No trudno. Muszę o tym pamiętać gdy następnym razem będę w Gold Beach ~ starał się ''wyryć'' informację w pamięci.
Cały czas nie zatrzymując się sięgnął po aparat i wykonał kilka zdjęć zarówno przelatującym Tailowom, jak i grupce bawiących się Sunkernów.

Z czasem krajobraz zaczął się zmieniać: coraz więcej drzew, coraz mniej świeżej jasnej zieleni, a więcej ciemnej. Lekkie powiewy jakie wam towarzyszyły również stały się jedynie wspomnieniem. Wkroczyliście do iście tropikalnego lasu. Powietrze w dżungli stało gorącym słupem. Nie napotkaliście tu jeszcze żadnych pokemonów, ale dochodzące zewsząd odgłosy świadczyły o tym jak to miejsce tętni życiem.
- Pfff... Zejdźmy z drogi w tym miejscu. Góra kilkanaście metrów, żeby nie natknąć się na nic powyżej naszych możliwości. - Wyglądało na to, że Kawce już od razu zrobiło się za gorąco, bo odgarnął swoje falowane włosy do tyłu. Dlaczego wybrał to miejsce do treningu, jeśli wyraźnie mu się tu nie podoba? Coś jest na rzeczy... albo wystarczy, że pobijesz trochę poków w dziczy, poczerpiesz z tego korzyści i ruszysz z powrotem. Tak też można.

(wchodzicie do dżungli)

Przygoda w Dżungli została zakończona, tajemnica Kawka przynajmniej w małej części rozwiana, a Vullaby miała okazję urosnąć w siłę.
Nie wyszło najgorzej. Kolejnym przystankiem na drodze Seath'a i jego gromadki miała być rzecz jasna Równina Trzech Jezior, jednak nim się tam udają trzeba było jeszcze załatwić kilka spraw w Gold Beach. Po pierwsze zrobić lekką rotację w drużynie, Dyunn chciał bowiem po podróżować jakiś czas z Fukitsu, dość humorzastym Littenem, którego spotkał jakiś czas temu w strefie safari. W BOX'ie zalegało również jajo Bellsprout'a jednak chłopak nie uważał, żeby już był czas, w którym powinien się on wykluć, a miał do tego smykałkę, więc możliwe że miał nawet racje. Technologia Box'ów pozwalała wstrzymać moment wyklucia bez narażania pokemona, Bellsprout nie będzie więc w żaden sposób stratny jeśli trochę poczeka.
Zamierzał również kupić sobie jakiś lekki zapas odzienia, bo pewnie nie na co dzień będzie mu dane spać w czystym dobrze wyposażonym PokeCenter, więc będzie potrzebował trochę rzeczy na zmianę, miał tylko nadzieje, że wizyty w sklepach odzieżowych Gold Beach nie zrujnują jego i tak już mocno nadszarpniętych finansów.. Jak tak dalej pójdzie to będzie musiał znaleźć sobie jakąś robotę...
Kawek nie odzywał się od czasu odnalezienia tajemniczego przedmiotu, ale wydawał się całkiem pogodny, Dyunn nie przeszkadzał mu więc i pozwalał nacieszyć się odzyskaniem przedmiotu, czy coś.

Droga ku Gold Beach trwała.

- Do zobaczenia - mruknął znajomemu na odchodne, choć nie był pewny, czy będzie oczekiwał na ponowne spotkanie. Kawka bez wątpienia był w coś zamieszany, a kłopoty nie były czymś w co Dyunn chciałby się mieszać... Chociaż.. Czasem nie ma się pewnie wyboru.
Z drugiej strony.. Rodya pewnie z chęcią pomogłaby Kawce... Zakładając, że ma kłopoty i nie jest typem spod ciemnej gwiazdy.. A taka opcja zawsze istniała. Prawda? Ludzie mogą być różni.. Nawet jeśli zupełnie się tego nie spodziewasz..
Został teraz sam.. A gdy był sam, zazwyczaj jego myśli uciekały w niepokojące rejony jego umysłu.. Postanowił więc sprawić sobie jakieś towarzystwo.. Z początku zamierzał wypuścić wszystkie swoje pokemony, ale w końcu się rozmyślił. Gdy dojdą do Gold Beach z pewnością zaczęłyby rozrabiać. Zdecydował się więc wypuścić jedynie swojego startera.
~ Yorokobi pewnie zdążył się już wyspać. ~ pomyślał.
Gdy tylko szczurek wyłonił się z czerwonej mgiełki Dyunn podniósł go i pieszczotliwie podrapał za uchem.
- Witaj. Mamy do załatwienia parę rzeczy w Gold Beach..
Ruszył w dalszą drogę ze swym szczurkiem, który usadowił mu się na ramieniu.

Yorokobi wydawał się być w dobrym humorze, więc i Seath'owi się on udzielił. W końcu nie da się być nieszczęśliwym gdy w podróży towarzyszy Ci najlepszy przyjaciel i wieloletni kompan.
Usłyszał pisk, sądząc po reakcji Rattaty i on to usłyszał. Wymienił ze szczurkiem spojrzenie.
- Chyba nie dzieje się żadna tragedia - mruknął i już chciał iść dalej.
Nie ruszył jednak. Ten pisk mu coś przypomniał, może i był nawet inny ale nie o to do końca chodziło. Przypomniał mu sytuację z dzieciństwa gdy jego siostra przyniosła do ich mieszkania pisklątko Starly, które wypadło z gniazda. Co jeśli tam też leży pisklak? Co jeśli jest zbyt słaby by choćby sygnalizować swoje położenie? Albo zbyt przestraszony by to uczynić?
- Lepiej to sprawdźmy - poinformował swojego towarzysza i skierował się w stronę pisku.
W końcu Gold Beach ani PC nie uciekną. No chyba że walnie tam meteoryt ale było to raczej mało prawdopodobne.
Wolnym krokiem - by na nic nie nadepnąć - skierował się w kierunku trzech drzewek.

- Coś faktycznie jest na rzeczy.
Z początku wydawało się, że mógł być to tylko wiatr, bądź inny niewytłumaczalny dziw. Jednak to co Yorokobi znalazł wskazywało na to, że faktycznie nie była to iluzja, a tajemnicze stworzonko gdzieś tutaj jest. Dźwięk rozbrzmiewał teraz raz za razem i wydawał się dochodzić spod ziemi... A może tylko mu się tak wydawało.. Cóż. Nie stanie się nic jeśli sprawdzi, a jeśli ma racje to może uratować jakieś stworzonko.
- Dobra robota Yorokobi, coś mamy - pochwalił swego druha.
Tylko co teraz? Rattata raczej nie był w stanie odkopać tegoż... właśnie.. czego... zasypanego dołu, do którego coś wpadło? A może biedaczysko zostało zakopane przez jakiś karygodnych niegodziwców?
Nie zwlekał i zebrał myśli, wydawało mu się, że ma pokemona, który chociaż mógłby spróbować coś tutaj zdziałać. Sięgnął po pokeball ze swą Sandshrew i wypuścił ją. W prawdzie nie znał jej jeszcze zbyt długo, ale wierzył, że może sobie poradzić. Gdy ją poznał w strefie safari kopała jakieś dołki, miała więc już trochę doświadczenia. Dig to co prawda nie był, ale coś tam chyba wykopie.
- Kamo potrzebujemy pomocy twoich łapek - udzielił stworzonku instrukcji wskazując na spulchnioną ziemię - coś tam chyba utknęło, musimy się spieszyć bo nie wiadomo ile temu stworzonku zostało powietrza.
By nieco zachęcić kaczuszkę do pracy pogładził ją ręką po pancerzyku.
- Liczymy na Ciebie - powiedział w imieniu swym i Yorokobiego, bo był pewien, że myśli podobnie jak on.

Dyunn z zainteresowaniem przyglądał się jak Kamo bada nową dla siebie okolicę. Najwidoczniej pierwszy raz wytknęła swój nosek poza teren pustyni.. Pewnie większość pokemonów z safari rodzi się na miejscu, więc nigdy nie dane im jest poznać innych krajobrazów..
Tak czy inaczej kaczuszka - gdy już usłyszała o zaistniałej tragedii - natychmiast ruszyła na ratunek, tak jak zresztą Seath przewidział. Wiedział, że jest z niej naprawdę dobra istotka, w końcu gdy się poznali - widząc, że chłopak ma problem by ją złapać - sama mu w tym pomogła.
Gdy pustynna mysz minęła polnego szczurka jakby się lekko spłoszyła:
~ Czyżby była nieśmiała? ~ pomyślał chłopak cały czas uważnie obserwując sytuację.
Wkrótce Sandshrew poradziła sobie ze sprawą, a Dyunn ujrzał w odkopanej norce jakiegoś gryzonia, którego póki co nie był w stanie zidentyfikować - chociaż to mógł być po prostu efekt jego słabej znajomości gatunków.
Tak czy inaczej, niezależnie od tego jakiego rodzaju było ich znalezisko , wszystko wskazywało na to, że myszka jest prawdziwie przerażona... Cóż.. Prawie zginęła, więc chyba miała ku temu prawo.
Mimo iż misja ratunkowa już właściwie się zakończyła, dziewiętnastolatek postanowił zostać jeszcze przez chwilę, nim gryzoń całkowicie nie dojdzie do siebie. Kamo zresztą była chyba tego samego zdania bo - w przeciwieństwie do Yorokobiego - nadal nie wycofała się spod nory... i chyba nawet dobrze... W końcu kto lepiej poradzi sobie z ratowaniem psychiki pokemona, niż inny pokemon.
Widząc, że Rattata jest dość spięty chłopak położył na nim rękę i przeczesał jego futerko:
- Poradziliśmy sobie.. Nie ma się już czym martwić
Następnie z wolna przysunął się w stronę nory i szepnął do kaczuszki:
- Dobra robota Kamo, wiedziałem, że możemy na Ciebie liczyć - zaczął klepiąc ją po pancerzyku, po czym wydał samiczce dalsze instrukcje - ta istotka wygląda na mocno wstrząśniętą, może spróbuj ją trochę uspokoić, daj jej znać, że nie zrobimy jej krzywdy i że spokojnie może wyjść.

Chłopak z uwagą przysłuchiwał się jak pokemony wymieniają się piskami i chrząknięciami. Ciekawe co to wszystko znaczyło? Nie miał prawa wiedzieć, jednak nie zabraniało mu to próbować się domyśleć. Wyobraźnia podpowiadała Dyunnowi, że Kamo pewnie powiedziała coś w stylu ''Wyjdź proszę, nikt tutaj nie zrobi Ci krzywdy, jesteś bezpieczna.'' Na co myszka niepewnie mruknęła coś w rodzaju nerwowego ''Na pewno jest bezpiecznie? Na pewno?''... Cóż.. Tak przynajmniej to widział Seath, ale nie był jakimś specjalistą, więc równie dobrze Pokemony mogły planować ustanowienie światowej dynastii, a on pewnie by tego nie zauważył.
Z rozmyślań wyrwała go pancerna myszka ciągnąca za nogawkę jego spodni. Nieco rozczulony chłopak momentalnie przy niej uklęknął, (nawet prawie się uśmiechnął) i zaczął uważnie przyglądać się norze, w której póki co stworek jeszcze zalegał.
Wtem! Niczym błyskawica z norki wystrzelił stworek, którego Seath nigdy jeszcze nie widział.. W jego regionie ich zdecydowanie nie było. Z tego co udało mu się przez tą chwilę wypatrzeć, istotka wyglądała jak Rattata zrośnięty z roślinką. Może to tylko dziwna Rattata? Chłopak wyprostował się, ale niewiele istotka szybko się przemieszczała, więc poszerzenie zasięgu wzroku niewiele dało.
Tak czy inaczej. Nim chłopak zdążył podjąć decyzję czym niezwykła istotka jest.. tej już nie było. Nawet nie podziękowała... Bywa i tak.
Kamo wyglądał na nieco zasmuconą tą sytuacją... Chłopak po raz kolejny przykucnął przy myszce ściągnął swój plecak i na pocieszenie podał jej pokepszysmak:
- Trzymaj kaczuszko, dobrze się spisałaś, bez Ciebie ta myszka by zginęła, jesteś bohaterką - przemówił łagodnie przy okazji głaszcząc stworzonko po łebku.
Następnie spojrzał w kierunku Yorokobiego i jemu również wręczył jeden przysmak, w końcu on też tutaj pomagał:
- Dla Ciebie staruszku, w końcu to ty zlokalizowałeś ten dół, bez Ciebie nawet byśmy nie zaczęli...

Cóż.. Nie pozostawało nic innego jak wrócić na drogę.. W pierwszej chwili chciał by Kamo powróciła do pokballa, ale gdy spojrzał w jej granatowe oczka stwierdził, że nie jest w stanie jej teraz tego zrobić. Po chwili namysłu podniósł Yorokobiego z ziemi i usadowił na swoim ramieniu, a do pancernej myszki mruknął:
- Ciebie też bym poniósł, no ale twój pancerzyk trochę waży, a chcemy dotrzeć do Gold Beach jak najszybciej, więc trochę się nam spieszy.. No ale jeśli chcesz możesz jeszcze z nami trochę pobyć, jeśli się zmęczysz w każdej chwili będziesz mogła odpocząć w pokeballu. No to.. W drogę!
Po tych słowach skierował się w stronę drogi, a następnie w stronę Gold Beach. Jeśli Kaczuszka chciała powrócić do pokeball'a umożliwił jej to, jeśli szczurek chciał trochę pospacerować po ziemi w towarzystwie kaczuszki, również mu to umożliwił.

Hm.. nareszcie!...? Chyba jednak nie. Chyba jednak czekamy na Shao. Nie chciałem oddalać się zbyt daleko od miasta, więc stanąłem zwyczajnie na skraju drogi by nie przeszkadzać ewentualnym przechodzącym i wypuściłem z pokeballa Phanphyego.
- Phanphy, zgodnie z obietnicą mam coś dla ciebie... - mówiąc to już grzebałem w plecaku, po chwili wyjmując z niego TM jaki wczoraj otrzymałem od starszej kobiety. - Dzięki temu lada chwila będziesz mógł wykonać zupełnie nowy ruch... zaraz go nawet przetestujemy i zobaczysz jak bardzo jest przydatny. - Po tych słowach naturalnie przekazałem pokemonowi TM i rozejrzałem się po okolicy naturalnie szukając wzrokiem znajomego staruszka. Jeśli nie przyjdzie dostatecznie szybko chyba będziemy musieli tutaj przeprowadzić trening. Planowałem nieco dalej, ale sterczenie w miejscu tracąc czas wyłącznie na czekanie to słaby pomysł. Raz, słowo klucz - tracąc. Dwa było by to najzwyczajniej w świecie nudne.

- Zostało 1 użycie TM'u

Znalazłeś się na drodze numer 2. Tej, która łączyła Gold Beach z Wild City. Choć ty raczej się tam nie wybierałeś.. No ale kto wie.. Tak czy inaczej, w drodze do Silence o ścieżkę numer 2 zdecydowałeś się mimo wszystko zahaczyć.
Znalazłeś dla siebie spokojne miejsce i wypuściłeś swego podopiecznego, Słonik spojrzał na Ciebie podejrzliwie, jakby sprawdzając czy faktycznie masz dla niego obiecany ''dar''. Gdy wyciągnąłeś z plecaka TM, Phanpy przeniósł swój wzrok na nowy przedmiot, no tak.. Pewnie nic takiego nigdy nie widział. Mimo wszystko stworek postanowił tym razem Ci zaufać i zezwolił byś użył na niego płytki. Wiedza przeniknęła do umysłu słonika!
Phanpy poznał Protect!
Wurmple nadal siedział na twym ramieniu, słonik nie zwracał na niego specjalnie uwagi - najwyraźniej uważając, że nie zagraża on jego terytorium.
Chwilę po tym jak twój pokemon poznał nową technikę od strony wejścia do miasta nadszedł Shao w swych kroksach:
- Witam! Jak się razem bawiliście młodzieży? - rzekł staruszek machając dłonią w waszym kierunku - Lillipup czuję się już lepiej, właścicielka mogła zabrać go do domu.
Shao badawczo wpatrywał się w swego Wurmple'a i w Ciebie. Jakby próbował coś zauważyć.
Słonik rezolutnie zbliżył się do staruszka, jakby oczekując od niego jakiegoś przysmaku, no tak.. Jeszcze nie okazał Ci wdzięczności a już żebra! W sumie.. pewnie traktował wymianę złotej kulki na TM jako transakcje, dla niego to był pewnie tylko biznes.. Tak czy inaczej tym razem Ci zaufał, a to dobry pierwszy krok.

- Widzę same świetne wieści. My z Wrumple zrobiliśmy odpowiednie zakupy i zjedliśmy śniadanie. - Odpowiedziałem przywitawszy się z Shao. Eh... Phanphy. Przez kilka sekund wahałem się czy nie schować go do pokeballa, ale było by to dość chamskie zachowanie względem mojego pokemona, więc zrezygnowałem z tego zamiaru.
- No i chyba trzeba się będzie żegnać, bo ja dosłownie lada chwila wyruszam dalej, w Gold Bicz załatwiłem już wszystko co miałem w planach. - Mówiąc to położyłem dłoń na ramieniu Shao i spojrzałem na robaka. - No Wrumple, wracaj gdzie twoje miejsce. - Fajny taki Wrumple... ale w lesie pewnie będzie podobnych od groma. Nie głupim pomysłem będzie tam jakiegoś znaleźć, na szczęście mam naprawdę duży zapas pokeballi... a robaczy pokemon zawsze się przyda. Czy to na pokemony trawiaste, czy to psychiczne. Wrumple co prawda nie są z natury specjalnie dobrymi wojownikami, ale jak podobne poke-larwy ewoluują naprawdę szybko...

- Rozumiem. Śniadanie to podstawa dnia! Zwłaszcza dla Wurmple'a!
Następnie Shao spojrzał w kierunku proszącego o kolejne dary, staruszek wzruszył ramionami i roześmiał się serdecznie:
- Niestety. Tym razem nic dla Ciebie nie mam, wybacz, gdybym wiedział przyszedłbym przygotowany.
Słonik był widocznie nieco zawiedziony, ale nie zareagował w żaden sposób agresywnie - mimo wszystko dziadek wyraził skruchę wobec swego nietaktu, Phanpy po prostu przesunął się nieco dalej i legł na ziemi wyrażając tym samym lekką dezaprobatę w stosunku do zachowania Shao.. Cóż.. Słonik był jaki był.
- Hmm. Już wyruszasz? - spytał Shao gdy położyłeś mu dłoń na ramieniu - Obawiam się, że to może jeszcze chwile potrwać.
Wtem.. Stało się coś nieoczekiwanego, Wurmple ani drgnął pozostając na twym ramieniu. Robaczek spojrzał to na Ciebie, to na Shao, po czym zaczął tańczyć radośnie.
- Hohoho, wygląda na to, że nasz Wurmple postanowił z tobą zostać, cóż i tak zamierzałem go komuś podarować, nie mogę mieć pewności póki nie stoczę z tobą pojedynku. Nie obawiaj się, nie użyje żadnego z mych najsilniejszych pokemonów. To jak będzie?

Nieco zdziwiony zabrałem rękę. Serio? Fajnie...
- Jasne. Jak rozumiem to pojedynek jeden pokemon vs. jeden? Jeśli tak, wybieraj pierwszy.- Do tej pory Shao ujawniał przede mną wyłącznie poke-robaki. Być może była to wskazówka, by do boju szykować Chimchara bądź Phanphyego. Być może przypadek i wypuści zaraz pokemona... wodnego? Taki wariant zmusza mnie do użycia Ratatty. Oczywiście równie dobrze mógł to być każdy inny typ. Zależnie jednak jak szeroki ma wybór pewnie nie wystawi czegoś podatnego na ogień czy skałę... chyba, że da mi fory. Ale już mi je daje, więc to bez sensu. Przynajmniej jeśli wierzyć, że nie użyje żadnego z najsilniejszych pokemonów, a nie mam powodu by w to nie wierzyć. Inna sprawa to taki wariant, w którym najsłabszy pokemon jakiego Shao ma pod ręką jest i tak znacznie silniejszy niż mój najsilniejszy pokemon. Wtedy faktycznie może dodatkowo podłożyć się typem... czego mimo wszystko wolałem uniknąć. Ostatecznie Shao wiedział o wszystkich moich pokemonach, mógł więc albo wystawić coś na co kompletnie nie znajdę kontry i patrzeć jak próbuję walczyć z prawami natury, które mówią że woda zawsze pokonuje ogień... choć człowiek i tak znajdzie wyjątek. Bądź też coś neutralnego stawiając na jak najbardziej sprawiedliwy bój, albo to o czym już wspominałem. Da mi zwyczajnie jeszcze większe fory... Ratatta, Phanphy, Chimchar... kogo z nich? Odpowiedź poznamy kiedy poznamy przeciwnika.

- Oczywiście, jeden na jeden - zapewnił Cię Shao, nieco rozbawiony twą szybką reakcją - Ja wybieram Surskita.
Mówiąc to staruszek podrzucił swój Greatball i gdy kulka dotknęła ziemi wyskoczył z niego wodny robaczek, ten sam który pomógł wam ugasić Centrum Walk, wtedy kiedy omal nie zginęło ono w płomieniach wznieconych przez Chimchara. Cóż.. Znałeś niektóre z jego technik, miałeś więc pewną przewagę.
Wodne stworzonko kilka razy mrugnęło swymi oczkami, a następnie zajęło swą pozycję przed Shao, będąc gotowe do pojedynku.
- Całe szczęście, że mały Surskit jeszcze nie ewoluował, w takim wypadku zmiótłbyś go zapewne bez problemu - rzekł Shao uśmiechając się, chodziło zapewne o to podatności ewolucji wodnego robaczka.
Słonik groźnie łypała w kierunku Surskit'a najwidoczniej bardzo niezadowolony z obecności w tym miejscu groźnego dla niego typu, był niemalże gotowy do pojedynku... No ale rzecz jasna nie rzucił się do walki, o nie, aż tak mu Shao jeszcze nie podpał.

A więc Surskit... skupiłem wzrok na wrogim pokemonie analizując co wiemy. Szkoda, że nie ewoluował. Nadal znał by ataki wodne, ale podtyp latający czyni go tak podatnym na skalne ciosy, że dobra seria rollout wykluczyła by go z bitwy. Właściwie jest to realistyczny scenariusz. Czego on tam właściwie używał jak gasił ten ogień... chyba niestety bubble beam, nie bubble... Chimchar? Nie. Chimchar odpada. Podtyp wodny sprawia, że ogień traci swoją przewagę nad robakiem, więc ember nie zada żadnych specjalnych obrażeń, a kilka bubble beam'ów od wodnego pokemona położy mojego startera. Ratatta? Teoretycznie to wyrównana walka, ale pewne ryzyko, czy panna szczurzyca zechce toczyć ten pojedynek pod moją komendą? Nie zna zresztą wielu ataków, ciężko zaskoczyć przeciwnika na dobrą sprawą dwoma ciosami - tackle nie ma co liczyć. Siła ta sama co quick attack, ale brak tego specyficznego zwiększenia szybkości. Phanphy...
- Phanphy wstawaj, jak w ogóle Shao mógł zapomnieć o przysmaku dla Ciebie? Chodź, zmieszamy z ulicznym pyłem tego robaka. - Phanphy to kilka praktycznie użytecznych ciosów. Podatność na wodę? Tak. Ale i losowy, ale i bardzo mocny rollout. Rollout który robakowi, nawet o wodnym pod-typie zada podwójne obrażenia. Mamy protect, więc przed częścią bubble beamów możemy się wybronić. Pewnie zderzą się tu dwa style. Surskitowi nie bardzo opłaca się iść w zwarcie. Może znać fizyczne ciosy, może ich nawet użyć, ale pewnie okazyjnie. Niemal na pewno skupi się na walce w dystansie i to możliwie największym. Umożliwiającym ciosy dystansowymi bubble beam. Możliwe że czymś jeszcze, ale to już wyjdzie w praniu. Możliwe, że zna też aqua jet... na to trzeba uważać. Możliwe, że zna ataki z TMów. Solarbeam? Ice beam? Solarbeam... będzie się ile ładował? Rzut oka w niebo by ocenić stan pogody (czyli delikatna sugestia do MG by napisał czy przypadkiem nie ma efektu pogodowego, np. Sunny Day z racji że jednak Rajski jest upalny ;x). Ok, startujmy...
- Phanphy zacznij ostro, Rollout! - Ktoś powie że to głupie od razu rzucać na stół najlepszą kartę, ale ja miałem ku temu swoje powody. Rollout mógł jeśli dobrze trafi już na starcie dać nam sporą przewagę. Przy tym rozpoczęcie od razu od frontalnego ciosu mogło zaskoczyć, jeśli wierzyć słowom staruszka, niedoświadczonego robaka. Nie ma też co trzymać tej broni na niewiadomokiedy. Ok, można by wciągnąć Surskita w walkę i uderzyć kiedy nie będzie się spodziewał, ale to raczej on będzie flankował nas, nie odwrotnie i raczej będzie trzymał dystans. Gdybyśmy walczyli z pokemonem podobnym do Phanphyego, raczej wolnym i chcącym walki fizycznej to zupełnie co innego. Z takim można by się przepychać by wypracować dogodną sytuację do ciosu. Teraz ta była najbardziej dogodna...
- Kiedy tylko skończysz się turlać sprawdź swój nowy protect, by kiedy tylko ściana zniknie zwinąć się w kulę (defense curl) i wzmocnić swą defensywę! Następnie ponownie czym prędzej protect by zakończyć turę tackle! - Defense curl mogło tak naprawdę okazać się stratą tury jeżeli Surskit nie zdecyduje się na żaden cios fizyczny, ale po pronto jest to mimo wszystko mało prawdopodobne, po secundo zaś wykonanie tego ciosu ma o wiele większe szanse niż pomyślny unik. Phanphy raczej nigdy nie opanuje dobrze sztuki uników z racji warunków fizycznych, trzeba więc będzie w przyszłości popracować nad defensywami... no ale to potem. A teraz walka!

Słonik dumnie powstał i przemieścił się w twoim kierunku, twoje słowa potraktował aprobatą potakując swym łepkiem. Udało Ci się go skutecznie zmotywować do walki! Chociaż w sumie.. Słonik i tak chyba zawsze był do niej gotowy. Shao skwitował twój komentarz o ''zmieszaniu z pyłem'' serdecznym śmiechem po czym powiedział tylko:
- Ciekawe.
Po tym jak ty przedstawiłeś swą strategię Phanpy'emu Shao przemówił w podobny sposób do swego pokemona:
- Surskit uważaj na Rollout, na samym początku możesz próbować go blokować Bubble Beam'em, jak się rozpędzi już raczej tego nie próbuj i zamiast tego staraj się unikać. Jeśli będzie blisko Ciebie użyj Fell Stinger i natychmiast się oddalaj. Zacznijmy od ataku Bubble, na rozgrzewkę.
W międzyczasie rzuciłeś okiem na niebo, pałętały się po nim jakieś chmurki, było więc względnie normalnie - tak normalnie jak tylko może być na Rajskim Półwyspie. (Brak efektów pogodowych.)
Gdy twój wzrok powrócił już na pole bitwy, Phanpy zaczynał już nacierać na swego rywala z pomocą Rollout, w odwecie ten wysłał w jego kierunku kilka bąbelków. Nim słonik zdążył dotrzeć do swego przeciwnika, na jego skórze odbiły się wodne konstrukty, nieco chyba rozchwiały one równowagą słonika, bo niestety dla was, chybił on swego przeciwnika (92).
- Teraz Fell Stinger!
Owad natarł swym robaczym ciosem, a słonik - całkiem zwinie jak na taką kulką mięśni i sadła - postawił przed sobą barierę, skutecznie nieumożliwiającą przeciwnikowi trafienie ciosem. Wodny robak szybko odskoczył, a Pan Trąbalski wykorzystał tą sytuację by zwiększyć swoją defensywę.
- Bubble Beam!
Strumień bąbelków pognał w kierunku Trąbalskiego. Już obawiałeś się najgorszego, jednak Phanpy skutecznie postawił przed sobą kolejną blokadę z dziwnej energii. Wodny atak rozmył się w kontakcie z osłoną! Zanim Surskit zdołał przejrzeć zza wodnej kurtyny, która utworzyła się na niewidzialnej barierze, Phanpy był już gotowy do biegu. Zaskoczył swego rywala nadchodzącym znikąd Tackle!
Pierwsza tura została zakończona i niestety.. Nieudany Rollout sprawił, że straciliście wiele z potencjalnych obrażeń, które mogły zostać nałożone na waszego oponenta. Z drugiej jednak strony, wiele z waszych akcji defensywnych odniosło podczas tej tury duży sukces.
Wurmple nadal siedział na twym ramieniu zagrzewając walczących serdecznym tańcem.

Phanpy
Atak: 8
Obrona: 8 (Zwiększona o 1 poziom)
Sp. Atak:4
Sp. Obrona:4

Bubble: (10% na obniżenie szybkości: 17) (8+40-4)*1,5*1*1*2 = 132
1050 - 132 = 918HP

Surskit
Atak: 6  
Obrona: 12
Sp. Atak: 8
Sp. Obrona: 12

Tackle: (8+40-12)*1*1*1*1 = 36
1100 - 36 = 1064HP