Droga nr 1

Rattata również wyraźnie chciał walczyć, bo mimo że dostał szybkim atakiem (39), to jednak oddał skutecznym bite! (102). Emolga wyraźnie odczuła atak, ale nie odstępowała i ponowiła cios szybkim atakiem (39), Rattata już miał odpowiedzieć, jednak powstrzymał go paraliż. Emolga zaś skoczyła i wykorzystując swoje "skrzydła" zawisła w powietrzu i zaatakowała thunder schock, Rattata jednak wyraźnie nie zamierzał biernie przyjmować ciosów i zdołał wykonać unik. Niestety paraliżu nie udało się oszukiwać dostatecznie długo by znów zaatakować tackle, a kolejny thunderschock już trafił! (65) Rattata raz jeszcze postarał się zaatakować i tym razem uderzył tackle, Emolga widać była pewna, że się nie uda bo cios zaskoczył ją i nie zdołała zrobić uniku (130). Odpowiedziała jednak na atak thunder schockiem, jednak zrobiła to chyba za szybko bo nie wycelowała i spudłowała porządnie. Rattata zaś podbudowany poprzednim powodzeniem zaatakował raz jeszcze i raz jeszcze trafił! (130)

WALKA!:

Jego strategia (a raczej jej brak) zaczęła się sprawdzać. Dyunn nie pokazywał tego po sobie, ale w środku był bardzo poruszony, pierwsza walka jego najlepszego przyjaciela - Yorokobiego - była dla niego ważna, chciał ją wygrać. Zdecydował, że najlepszym wyjściem jest powtórzyć manewr z poprzedniej rundy w nadziei na podobne efekty. Jeśli coś pójdzie nie tak najwyżej w następnej turze zmieni taktykę.
- Idealnie Yorokobi tak trzymaj! Ponownie zacznij od Bite, potem cztery razy tackle. - Zaczął mówić głośniej niż zwykle, jego poruszenie zaczęło być widoczne. - Masz już doświadczenie z tymi piorunami, nie daj im się.
Krew szybko krążyła w jego żyłach.
Ciekawe co by pomyśleli moi znajomi gdyby mnie teraz zobaczyli - myślał rozbawiony, czuł się jakby znowu miał 12 lat.

Kolejna runda rozpoczęta od trafienia elektrycznego pokemona thunderschock (65) w swojego przeciwnika. Rattata zdołał jednak odpowiedzieć bite (102), co jednak nie zbiło Emolgi z tropu i ta szybko odpowiedziała, oczywiście kolejnym thunder schock (65). Oba pokemony były zawzięte i nastawione na wygraną, a Rattata zdawał się zapomnieć o tym, że przecież jest sparaliżowany i ponownie wyprowadził skuteczny atak akcją (130)! W zamian po raz kolejny oberwał thunder schock, tym razem cios był krytyczny (130). Szczur jednak uderzył ponownie, ale tym razem Emolga zareagowała odpowiednio, czyli zrobiła unik i oczywiście zaatakowała swoim flagowym elektrycznym ciosem, który jednak również okazał się chybiony! Wiewiórka wyraźnie opadała z sił i przez co zrezygnowała też z lotu i ostatecznie opadła na ziemię. Przeciwnik jednak nie wykorzystał tego, bowiem paraliż zneutralizował próbę użycia tackle. Dostał za to kolejnym thunder schock (65). To widać zmotywowało go by raz jeszcze się przełamać i uderzyć tackle (130) na Emolgę, której czujność znów zawiodła.

WALKA!:

Widząc zamieszanie wziął swoją partnerkę na ręce i pobiegł zobaczyć co się dzieje mając nadzieje ,że jeśli to walka to ralts się czegoś z niej nauczy.

Pokemony wyglądały już na zmęczone, walka była bardzo równa, obydwa pokemony atakowały równie zawzięcie, jednakże to Yorokobi wydawał się mieć lekką przewagę. Oczywiście cieszyło to jego trenera, jednak nie na tyle by spoczął on na laurach, zamierzał doprowadzić swego podopiecznego do zwycięstwa. Zaczął obmyślać strategię, stwierdził, iż w obecnej sytuacji najlepiej będzie nakazać wykonywać wyłącznie ugryzienia. (Bite) Atak ten mimo bycia ofensywnym, miał również zastosowanie defensywne, mógł znacząco wpłynąć na walkę poprzez zaatakowanie w taki sposób, by przeciwnik poświęcił jedną kolejkę na otrząśnięcie się. Atak wydawał się również wystarczającą silny by pociągnąć walkę do końca.
- Dobra Yorokobi, teraz seria Bite. (5 razy). - Rozkazał swemu ulubieńcowi. - Nadal możesz przegrać pamiętaj o unikach.
Dziewiętnastolatek był skoncentrowany na walce, ręce lekko mu się trzęsły z powodu nadmiaru emocji,mimo wszystko starał się zachować trzeźwy umysł. Chłopak z uśmiechem na ustach pomyślał, iż póki co jego przymusowa podróż sprawiała mu sporo radości.

@Patryk:
Oj chyba słońce nie działa na Ciebie zbyt dobrze, bo żadnego zamieszania nie było. Ralts tylko popatrzyła na Ciebie zdziwiona "wszystko gra?". Może lepiej by było zejść z drogi i poszukać jakiegoś miejsca na odpoczynek...

No ten tego...Nieco zawstydzony przyznałem że albo słońce serio mocno grzeje albo mi po prostu odbija... Obie opcje prawdopodobne więc dla bezpieczeństwa ogólne zszedłem z drogi szukając jakiegokolwiek cienia-Cóż mała przerwa nie zaszkodzi zwłaszcza że to nie jest chyba długa droga.Ogłaszam krótki postój!

- Lana. Dajesz ostatnie wysiłki! Gdy bedzie sie zbliżał zaatakuj szybko thunder shockiem, a jezeli bedzie jeszcze czas to drugi raz. Następnie quick Attack, by wybić go z rytmu i znow dwa razy Thunder Schock! Dajesz mała, wygrasz to! Skup sie teraz na ataku, w tym jestes najlepsza!

Rattata ruszył na swoją przeciwniczkę, ta wystrzeliła w jego kierunku swój elektryczny atak, jednak szczurek na pełnej szybkości wyminął cios i wbił się ząbkami w przeciwniczkę (102), tak mocno, że ta nie zdołała wyprowadzić drugiego ataku. Jednak paraliż zadziałał i uchronił ją przed kolejnym ugryzieniem, co pozwoliło jej się pozbierać i użyć szybkiego ataku, a z tak bliska nie dało się nie trafić (39). W tym czasie paraliż nadal blokował możliwość działania gryzonia Dyunna, na dodatek oberwał thunder shock (65), jednak już po chwili odgryzł się i to dosłownie celnym atakiem (102). Emolga była na skraju sił, jednak raz jeszcze uderzyła thunder shock (65), Rattata nawet nie silił się na unik, skupiając wszystkie siły na ostatnim ataku który miał przesądzić te walkę! Wyskoczył do przeciwniczki, ale już po pierwszym skoku jego mięśnie odmówiły posłuszeństwa i nie zdołał dopaść i zaatakować po raz ostatni... walka toczy się dalej!


@Patryk:
Zmieniasz temat, teraz piszesz na Rajskim Półwyspie.

- Szybko! Te dwa Thunder Shocki i wygrałaś! Wyskocz w bok i zaatakuj dwa razy, a wygrana jest twoja! Nie musiałam wiecej mowić, wierzyłam w nią. Ona dobrze wiedziała, ze ma dać z siebie wszystko tak tez czyniła. Chciała byc najlepsza, wiec wiem, ze jezeli teraz sie spręży wygra!
-Jezeli to nie wystarczy dajesz dalej Thunder Shocki!

Emocje były niewyobrażalne, o wyniku pojedynku przesądzić mógł dosłownie każdy atak. Dyunn był widocznie poddenerwowany, taktyka z ugryzieniami była widocznie zbyt defensywny, w takim wypadku dziewietnastolatek postawił na bardziej ofensywny plan.
- Yorokobi atakuj na zmianę Tackle i Bite. (3 tackle, 2 bite) Już prawię ją masz. - polecił podopiecznemu. - Mimo wszystko nadal bądź czujny.
Walka musiała dopełnić się w tej turze, nie było innego wyjścia. Emolga wyglądała już na tyle marnie, iż Rattacie prawdopodobnie wystarczyłby jeden celny atak. Jeśli przegra może obwołać się największym pechowcem.

Emolga zaatakowała, Rattata był już chyba zbyt słaby i wiedział o tym, więc nie marnował sił na uniki i skupiał się na ataku. Przyjął po męsku elektryczny atak (65) i już miał uderzyć, ale nie udało przezwyciężyć się paraliżu! Wobec tego Emolga raz jeszcze uderzyła thundershockiem (65) i Rattata... padł na ziemię niezdolny do dalszej walki. Stało się jasne, że to jednak Emolga i jej trenerka zwyciężają!

WALKA!:

Przegrał?.. - Cóż, na to wyglądało.
Dyunn podszedł do swojego pokemona, z czułością poklepał omdlałego szczurka po głowię.
- Dobrze się spisałeś - rzekł cofając go do pokeball'a.
Przegrał swoją pierwszą walkę. Czy czuł się z tym jakoś specjalnie źle? Raczej nie... Pojedynek był emocjonująca i trzymał w niepewności do samego końca. Gdy zajął się już swym pokemonem, zwrócił się do trenerki:
- Gratulacje - rzekł z uśmiechem. - Liczę na rewanż w przyszłości.
Po tych słowach ruszył w drogę do bliższego miasta, a raczej ciągle było nim opuszczone niedawno West Star. Musiał oddać swojego Yorokobiego do poke-centrum, by tam zajęły się nim siostry Joy, raczej niezbyt roztropnie byłoby udawać się na szlak wyłącznie z jednym sprawnym pokemonem. Jeśli powiedzą mu, że leczenie Rattaty potrwa nieco dłużej, to najwyżej pozwiedza bądź potrenuje Akumę. Niebezpieczeństwa kryły się za każdym rogiem, a Dyunn nie zamierzał być na nie nieprzygotowany, przegrana mogła być wynikiem jego pośpiechu, więc śpieszyć się też już nie zamierzał.
Czy przegranie pierwszej walki jest złym omenem? - rozmyślał, nigdy nie był specjalnie przesądny, ale też nigdy wcześniej nie trenował pokemonów, wiele się zmieniło w jego życiu.
Mimo przegranej był nawet na swój sposób pogodny, to była cenna lekcja i nawet jeśli Yorokobi nie nauczył się wiele na swej porażce, to Dyunn, jako jego trener mógł wyciągnąć z owego zdarzenia naukę. Już teraz analizował przebieg walki, myśląc nad tym gdzie mógł tkwić jego błąd. Co mógł polecić swemu podopiecznemu by odwrócić wynik walki? Obstawiał, że problemem była zbyt defensywna taktyka oparta na Bite'ach.

-Brawo Lana!
Powiedziałam i podbiegłam do myszki. Swietnie sobie poradziła! Powróciłam ją do Balla, którego potem schowałam do torby.
-Niezła walka! Powalczymy jeszcze kiedyś, ale teraz muszę juz iść.
Powiedziałam do chłopaka i ruszyłam do Centrum Pokemon.
Z/t

Seath i Nanori:
Oboje schowaliście swoje pokemony do pokeballi, podziękowaliście sobie za walkę i ruszyliście w dokładnie tym samym kierunku - do Centrum Pokemon. No i takie niezręczny moment nastąpił, wiecie... jak już się pożegnacie, a potem idziecie dokładnie tą samą drogą w te samą stronę...
(oboje pisać w CP w West Star).

Ruszyłem raźnym krokiem przed siebie wypatrując z daleka miasta West star.-Mam nadzieję że idę w dobrą stronę.

Patryk:
Wędrowałeś sobie drogą, długą prostą i szeroką - że tak sobie zrymuję. Przeszedłeś już spory kawałek, gdy nagle zreflektowałeś się, że nieustannie oglądasz swój własny cień... a to znaczy, że słońce jest za tobą. A to znaczy... że idziesz na wschód! Czyli w złą stronę! W dodatku cień był już dosyć długi, więc słońce najprawdopodobniej niedługo zacznie zachodzić! Ciekawe czy zdążysz do miasta... i pytanie, do którego teraz masz bliżej?

Face palm na otrzeźwienie. Mimo wszystko ignorują wszelkie znaki na niebie i ziemi i zawracam w stronę West Star ,nieco przyśpieszając kroku. Myślał indyk o niedzieli a w sobotę łep ucięli -Zaszemrałem pod nosem- Ja to potrafię w myślach zapeszyć!

Przyszłam tutaj z Centrum Pokemon. Tym razem nie miałam słuchawek na uszach. Gdy tylko tutaj sie dostałam wypuściłam Lane z Balla, by mogła sobie polatać ewentualnie posiedzieć mi na ramieniu. Z tego co widzialam albo moze wiedziałam w ta stronę jest plaża, wiec czemu nie iść złapać jakiegoś wodnego stworka? W koncu elektryczność ma przewagę typowa nad woda, wiec powinno sie udać złapać jakiegoś super pokemona.

@Patryk:
Zawróciłeś i ruszyłeś na zachód ku West Star. Ciekawe czy zdążysz przed zmrokiem, bo bezsensowny marsz na wschód na pewno zabrał trochę czasu, a Ty właściwie jeśli zastanie Cię noc będziesz zmuszony spać na gołej ziemi. Niby jest tu ciepło... ale jakoś tak średnio.

@Nanori:
Dobrze pamiętałaś mapę, bo oto tuż po wkroczeniu na drogę nr. 1 zobaczyłaś może rozciągające się nieopodal samej drogi po twojej prawej. Pomiędzy wodą, a trasą po której się poruszałaś była jeszcze plaża i pas trawy... wysuszonej i niezbyt urodziwej, ale zawsze. Tak czy inaczej od oceanu oddzielało Cię może z 50 metrów, a więc na pewno warto się tam wybrać! (zmieniasz temat, pisz na Rajskim Półwyspie).

Nie będzie to moja pierwsza noc pod gołym niebem ,więc dam rade. Byleby... NIE! Znowu zapeszam! Muszę po prostu jeszcze trochę przyśpieszyć.-Jak pomyślałem tak zrobiłem tylko ,że wyglądałem dziwnie bo mimo woli przechodziłem co chwila z marszu w trucht. I Vice versa

@Patryk:
Raczej nie było komu rzucać podejrzliwych spojrzeń, bowiem na drodze spotykałeś zaskakująco mało osób. Być może właśnie z powodu coraz późniejszej pory. Idąc, lub truchtając na zachód obserwowałeś słońce, które już zaczynało powoli znikać za horyzontem... nie masz wiele czasu, może z godzinę.

Nie ma szans , zdążę! Albo dotrę po zmroku ,ale dotrę!-Z postanowieniem na ustach ruszyłem jeszcze szybciej po prostu biegnąc w kierunku West Star.-Przecież to nie było jakoś strasznie daleko!

I w końcu zmęczony, ale de facto szczęśliwy, że udało Ci się dotrzeć na miejsce.. no właśnie, dotarłeś na miejsce! (pisz w West Star).